Ik ben meestal niet zo kort van stof, van muziek of tekst. Social media is daarom ook zo lastig voor me. Één zin of kreet.. Hoe leg ik daar nou in uit wat ik wil vertellen? Er is zoveel gebeurd in de afgelopen maanden, genoeg inspiratie voor liedjes zou je zeggen! En dat is ook zo.
Ik kreeg een zoon, tussendoor.. Ja, daar stond ik dan, zwanger op het podium. Alleen al m'n identiteit rijmen als artiest én aanstaand moeder was ingewikkeld genoeg, laat staan een band leiden.
Na mijn verlof begonnen we weer met spelen, en daarnaast was ik begonnen met de bouw van mijn studio in de achtertuin. Weer vooruit kunnen kijken, dát gaf energie! Ik was dat thuiszitten ook wel zat eigenlijk ;)
Helaas besloot Thijmen de band te verlaten in februari, omdat hij graag nieuwe projecten aan wilde grijpen. Een begrijpelijke keus, maar voor ons natuurlijk erg jammer. Gek hoe die dingen gaan. Ik weet; alles is veranderlijk. Maar loslaten doet altijd pijn.
Verandering brengt me in beweging. Ten minste, dat dacht ik. Want toen kwam Corona, en ja, ondertussen weet iedereen wel wat de gevolgen daarvan zijn voor de cultuursector. Thuis zitten, schrijven, reflecteren én klussen. Die studio, díé is in ieder geval wel bijna af!
Ik ben al zo vaak in het diepe gesprongen, heb ik niet alle eerste keren ondertussen een keer gehad? Blijkbaar niet, want nu schrijf ik een blog. Bergolf blijft bestaan, en we springen wéér in het diepe. Op zoek naar een nieuwe golf, een nieuwe berg, of iets er tussen in.
Voor alles een eerste keer. En een laatste.
Rachel
Commenti