Masculiene woordenstort

Ik luister wel eens een podcast, zo modern ben ik ondertussen wel. Laatst kwam ik een nieuw thema tegen: klimaatfeminisme. 'Oeh, dat zijn twee scheldwoorden aan elkaar', dacht ik, 'daar kan ik vast wat mee!' En zo geschiedde.

Soms is een steak onder water helpend. Bevorderend voor het grotere doel. Dus ik schreef een lied, wederom. Voel je aangesproken of niet, zelf weten.

Steak onder water

Ze lijkt hier écht te lopen
Met een glaasje wijn over straat
Ze lijkt ook écht te hopen
Dat iedereen haar toch met rust laat

Je steekt d’r aan uit fanatisme
Ja ze rookt al lekker dat is wat je wilt
Maar je zoekt erkenning geen cynisme
Niemand kijkt – voelt als een morning-afterpil

Met je barbecue, je echte vlees
Je Tesla, leren schort
Nee met jou komt ze niets te kort
Gast, er zit saus op je wasbord

Ze gooit d’r haar naar achter
Wetend dat ze niet meer anders kan
Ze gooit d’r kont in de krib nu
Want het vlees is niet genoeg meer zonder jus

Steek me neer met je bamboe rietje
Steek je kop maar in het zand
In je hangmat met je lekkere grietje
Fermenterend frisje in je hand
Steek je van wal over je rookaroma
houtjes-barbecueën-sport
Ze kijkt je aan alsof je net je diploma
Meid steek een stokje voor zo’n masculiene woordenstort

Gast, er zit saus op je wasbord

Rachel