De wekker gaat, en ik wil niets liever dan me nog even omdraaien. De radiopresentator maakt een ludiek grapje over het weekschema van een gewone man met een papa-dag. De eerste glimlach van mijn dag.
Tot ik de gordijnen open doe. Niets, nada, noppes, het is donker. Alleen de straatlantaarn laat mij zien dat buiten nog bestaat. Fascinerend hoe dit élk jaar gebeurt, en ik er elk jaar tóch weer van slag ben. Het is ook stil. De merel is vervlogen, een verwarde mus zit nog op de uitgebloeide zonnebloem in mijn tuin.
Verder lijkt alles tot stilstand te komen. Ik ben misselijk van verwarring, de keuzes duizelen en ik kies niet meer. Apathisch staar ik uit het raam, op zoek naar het licht.
Het wordt weer donker
Rachel